Sommige leerlingen krijgen thuis een rijk taalaanbod. Alleen is dat niet altijd in het Nederlands. Een rijk taalaanbod thuis geeft ook die leerlingen binnen ons onderwijs een stapje voor. Aan een anderstalige moeder vragen om meer Nederlands met zoon of dochter te spreken, is dus niet zo verstandig. Je leerling krijgt beter een rijk taalaanbod in de thuistaal dan gebrekkig Nederlands te horen. 

In onze lessen zijn er tal van mogelijkheden om de thuistaal van leerlingen in te zetten. Vragen hoe ze iets zeggen in hun taal brengt verbinding. Door interesse te tonen voor hun taal en cultuur zullen leerlingen ook met meer appreciatie naar het Nederlands kijken. Leerlingen snel iets laten vertalen zodat ze weer verder kunnen, leerlingen iets laten opzoeken in de thuistaal, leerlingen laten voorbereiden in de eigen taal om dan in het Nederlands te verwerken ... We merken binnen onderwijs dat dit onze leerlingen verder brengt dan het spreken van hun taal te verbieden.

Wat met leerlingengroepen die de hele tijd in hun thuistaal spreken tijdens de lessen? Probeer grenzen te stellen: toelaten dat ze hun thuistaal inzetten om even te overleggen als jij het zegt, maar niet daarbuiten. Dat brengt dikwijls meer soelaas dan het helemaal te verbieden.